การจัดอันดับมหาวิทยาลัยของ Times Higher Education (THE) ใช้เกณฑ์ที่หลากหลายเพื่อประเมินคุณภาพและความเป็นเลิศของมหาวิทยาลัยทั่วโลก โดยมีการพิจารณาในหลายด้านหลักๆ ได้แก่ การสอน (Teaching), การวิจัย (Research), การอ้างอิงงานวิจัย (Citations), รายได้จากอุตสาหกรรม (Industry Income) และมุมมองระหว่างประเทศ (International Outlook) ซึ่งรายละเอียดของแต่ละด้านมีดังนี้:
1.การสอน (Teaching: the learning environment)
– การสำรวจชื่อเสียงด้านการสอน (Reputation survey)
– อัตราส่วนจำนวนอาจารย์ต่อนักศึกษา (Staff-to-student ratio)
– อัตราส่วนจำนวนปริญญาเอกต่อตำแหน่งอาจารย์ (Doctorate-to-bachelor’s ratio)
– จำนวนปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยได้รับในแต่ละปี (Doctorates awarded)
– รายได้ของสถาบัน (Institutional income)
2. การวิจัย (Research: volume, income and reputation)
– การสำรวจชื่อเสียงด้านการวิจัย (Reputation survey)
– รายได้จากการวิจัย (Research income)
– จำนวนผลงานวิจัยที่เผยแพร่ (Research productivity)
3. การอ้างอิงงานวิจัย (Citations: research influence)
– จำนวนการอ้างอิงผลงานวิจัย (Citation impact)
4. รายได้จากอุตสาหกรรม (Industry Income: innovation)
– รายได้จากการถ่ายทอดเทคโนโลยีและนวัตกรรม (Industry income per staff)
5.มุมมองระหว่างประเทศ (International Outlook: staff, students and research)
– อัตราส่วนนักศึกษาต่างชาติ (Proportion of international students)
– อัตราส่วนอาจารย์ต่างชาติ (Proportion of international staff)
– ความร่วมมือในการวิจัยกับนักวิจัยจากต่างประเทศ (International collaboration)
การจัดอันดับของ THE มีการให้คะแนนในแต่ละด้านและนำมาคำนวณเพื่อให้ได้คะแนนรวม การประเมินนี้มีความซับซ้อนและครอบคลุมมิติที่หลากหลาย เพื่อให้สะท้อนถึงคุณภาพและความเป็นเลิศของมหาวิทยาลัยในระดับโลก
เว็บไซต์หลัก https://www.timeshighereducation.com/world-university-rankings